De film vertelt over de laatste dagen van Bart, een terminale patiënt. Hij verkoos palliatieve sedatie over euthanasie.
De film is verschrikkelijk emotioneel, hartverscheurend maar terwijl ook zeer ontroerend. Bart laat zijn hoofd niet hangen, zijn positieve ingesteldheid is iets wat me altijd bij zal blijven. Ik heb verschrikkelijk veel gehuild tijdens het bekijken van deze reportage. Ik wil deze reportage in de kijker zetten. Het vertelt veel over hoe men moet omgaan met lijden.
Zelf weet ik niet hoe ik met zo'n situatie zou moeten omgaan als ouder. Ik heb nog geen dierbare familieleden verloren in de laatste jaren, en weet dus niet echt hoe het voelt om iemand te verliezen. Ik weet niet of ik het zou aankunnen om mijn kind iedere dag een beetje meer te zien doodgaan. Aan de andere kant is dit in het eigenbelang voor de persoon die ziek is. Hoe minder ze moeten lijden, hoe beter. Het geeft je ook de kans om afscheid te nemen van die persoon, iets waar veel mensen de kans niet voor krijgen.
Dus, als je even tijd hebt, zeker eens bekijken!
1 opmerking:
Persoonlijk hecht ik veel meer belang aan de kwaliteit van het leven,
dan aan de kwantiteit van het leven.
Dit vanuit persoonlijke ervaring met mijn vader en moeder die reeds overleden zijn.
Heb het verhaal volledig bekeken van Bart, hoe moeilijk het ook was,
ik vermoed dat hij de juiste beslissing heeft genomen en op de goeie manier.
Een reactie posten